Ugaś ból kieszonki dziąsłowej

Czy mówiąc o kieszonce dziąsłowej i zębowej, rozmawiamy o dwóch innych miejscach? Otóż nie. Kieszonka dziąsłowa bywa nazywana zębową i odwrotnie. W obu przypadkach mamy do czynienia z miejscem zlokalizowanym w jamie ustnej, będącym patologicznym rowkiem w okolicy zęba. Stąd też określana jest jako kieszonka zębowa. Niestety, gdy osiąga zbyt duże rozmiary, potrafi sprawić niemały ból, mylony często z bólem zęba. Stąd też, podczas wizyty u dentysty, możemy usłyszeć, że to nie ząb, a dziąsła nas bolą. A konkretniej – boli nas kieszonka zębowa.

Gdzie jest kieszonka dziąsłowa? Zwykle, dopóki nie mamy z nią problemów, niewiele z nas zdaje sobie w ogóle sprawę z jej istnienia. Kieszonka zębowa pojawia się wówczas, gdy w dziąsłach dochodzi do stanów zapalnych czy chorób. Stąd też określana jest jako zjawisko patologiczne. Zlokalizowana jest między brzegiem dziąsła a jego przyczepem nabłonkowym, w okolicy szyjki zęba. Zwykle jej głębokość osiąga od 2 do 3 milimetrów. Jeżeli wartość ta zostaje przekroczona, najczęściej kieszonka dziąsłowa zaczyna boleć. Dlaczego? Przede wszystkim wynika to z faktu, iż gromadzić sie w niej zaczynają bakterie, a także pozostawać mogą szczątki pożywienia. Te zresztą sprzyjają pojawianiu się wspomnianych nieproszonych gości. Obecność bakterii w kieszonce zębowej powoduje osłabienie nie tylko struktury dziąseł, lecz również odbija się negatywnie na uzębieniu i kościach.

Jeżeli zaczynasz odczuwać ból w okolicach zęba, choć wydaje ci się, że wszystko jest z nim w porządku lub też jest on martwy, prawdopodobnie problem stanowi kieszonka dziąsłowa. Podobny ból odczuwać mogłaś, gdy wyrzynały ci się ósemki. Nic miłego, prawda? Zwykle trudno jest to przetrwać bez tabletek przeciwbólowych.

Przyczyny powstawania kieszonki zębowej to m.in. choroby przyzębia, stany zapalne dziąseł i inne dolegliwości związane chociażby z paleniem papierosów, nadmiernym spożywaniem słodyczy czy nieodpowiednią higieną jamy ustnej. Podzielić je można na prawdziwe i rzekome – do pierwszych zalicza się klasyczne kieszenie przyzębne z utratą przyczepu łącznotkankowego, do drugich natomiast zwiększoną głębokość kieszeni zębowych spowodowaną przerostem dziąsła bądź jego stanem zapalnym.

Poznaj 7 błędów popełnianych podczas pielęgnacji zębów.

Niestety, niekiedy kieszonka dziąsłowa potrafi doskwierać pomimo odpowiedniego dbania o zęby. Choroby przyzębia, będące najpowszechniejszą przyczyną kieszonki zębowej, mogą prowadzić do wielu negatywnych skutków. Wyróżnia się dwa rodzaje ich przebiegu:

• przewlekły, gdy objawy dotyczą całego uzębienia i są wynikiem zaniedbań odnoszących się do higieny jamy ustnej,
• agresywny, gdy do czynienia mamy z agresywnym zapaleniem przyzębia wymagającym leczenia i powodującym szybko postępujące zmiany w kościach.

W jednym i drugim przypadku, dla zwalczenia objawów, niezbędna będzie wizyta u specjalisty.

Jedno jest pewne: kieszonka dziąsłowa ani sama nie przejdzie, ani sama nie zniknie. Podobnie zresztą jak ból zęba (choć tego w ostateczności można wyrwać). Jej przerost wymaga leczenia – w większości przypadków długotrwałego. Czasami wystarczy samo płukanie, kiedy indziej do akcji wkraczają dentysta i chirurg. Jak przebiega leczenie kieszonki dziąsłowej?

Gdy zauważysz któryś z wcześniej wymienionych objawów, powinnaś udać się na wizytę do stomatologa. Ten stwierdzi, czy na pewno mamy do czynienia z przerostem kieszeni przyzębnej. Jeżeli obawy okażą się słuszne, dentysta powinien zmierzyć głębokość kieszonki zębowej przy użyciu sondy periodontologicznej, a następnie skierować cię na badanie pantomograficzne. Dzięki temu ustali, w jakim kierunku powinno przebiegać leczenie.

W zależności od tego, jaki jest rodzaj zaawansowania schorzenia, stomatolog może polecić ci wizytę u periodontologa bądź też zaproponować domowe metody walki z problemem. Leczenie kieszonki zębowej związane będzie z jej płukaniem, lecz może wymagać także usunięcia poddziąsłowego kamienia nazębnego, którego nie wykonasz samodzielnie.

Warto spróbować obu rozwiązań. Powinnaś jednak pamiętać, że w przypadkach agresywnego przebiegu choroby lub gdy objawy nie ustępują, należy udać się na wizytę do wspomnianego specjalisty.

Periodontolog może zaproponować ci kiretaż – zabieg polegający na spłyceniu kieszonek dziąsłowych. Stosuje się go głównie u pacjentów cierpiących na zapalenie dziąseł. Kiretaż polega na usuwaniu poddziąsłowej płytki nazębnej i może mieć charakter otwarty lub zamknięty. Przeprowadzany jest przy znieczuleniu miejscowym, po uprzedniej dezynfekcji i oczyszczeniu okolicy poddanej zabiegowi, przy użyciu specjalnego przyrządu – kiretu.

Kiretaż zamknięty jest zabiegiem periodontologicznym polegającym na usunięciu z okolic zęba i z kieszeni zębowej zanieczyszczeń oraz umożliwienie im regeneracji. Zwykle, oprócz przypadków przerostu kieszonki dziąsłowej, stosowany jest w leczeniu parodontozy i innych stanów zapalnych dziąseł. Kiretaż zamknięty stosuje się w przypadki kieszonek, których głębokość nie przekracza 5 milimetrów.

Zabieg wykonywany jest bez rozcinania dziąsła. Najpierw lekarz musi dostać się do korzenia zęba, by móc go odpowiednio oczyścić. W tym celu odchyla błonę śluzową, a następnie, za pomocą kiretu, usuwa zanieczyszczenia. To samo dzieje się ze ścianą dziąsłową oraz dnem kieszonki. Kiretaż zamknięty wykonywany jest przy znieczuleniu miejscowym, nie powinniśmy się zatem martwić o ból podczas jego wykonywania, choć też spodziewać się, że dziąsła podczas zabiegu będą krwawiły. Jest to jednak normalne i nie powinno Cię niepokoić.

Czy kiretaż zamknięty ma skutki uboczne? Jako, że jest zabiegiem, podczas którego naruszona zostaje struktura zęba, po jego zakończeniu występować mogą: ból, obrzęk, opuchlizna oraz zaczerwienienie dziąseł. Spodziewać się można także nadwrażliwości zębów na ciepłe lub zimne napoje. Wszystkie te objawy mają charakter przejściowy. Jeżeli utrzymują się dłużej niż kilka dni, powinnaś niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Kiretaż otwarty jest zabiegiem bardziej inwazyjnym, wymaga bowiem rozcinania dziąseł i głębszego wchodzenia w strukturę uzębienia. Stosuje się go wówczas, gdy głębokość kieszonki dziąsłowej przekracza 5 milimetrów. Aby dostać się do korzenia zęba, periodontolog musi przeciąć dziąsło, a następnie je odsunąć. Tylko w taki sposób ma możliwość jego dokładnego wyczyszczenia.

Kiretaż otwarty odbywa się przy znieczuleniu miejscowym i – podobnie jak przy zamkniętym – pojawia się krwawienie. Z kieszonki, korzenia oraz kości usunięte zostają kamień i płytka nazębna, a także chora tkanka i bakterie. Jeżeli stan zapalny był poważny i pojawiły się ubytki strukturalne, lekarz uzupełnia je przy pomocy materiału kościozastępczego. Po udanym czyszczeniu zaszywa rozcięte miejsca.

Skutki uboczne kiretażu otwartego mogą być bardziej odczuwalne niż w przypadku zabiegu o zamkniętym charakterze. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż periodontolog musiał rozcinać, a następnie zszywać dziąsła. Oprócz bólu i obrzęków pojawić się może zasinienie oraz przebarwienie warg lub policzka. Niekiedy dochodzi do utraty czucia w operowanym miejscu oraz niewielkiego krwawienia w miejscu zabiegu. Zęby mogą ponadto silniej reagować na zmiany temperatury, a nawet zacząć się ruszać.

Kiretaż jest podstawową metodą leczenia kieszonek dziąsłowych, a jego cel to usunięcie z korzenia zęba zalegającej płytki nazębnej, chorej tkanki dziąsłowej oraz oczyszczenie kieszonki z bakterii. Dzięki temu dochodzi do zniwelowania miejsc zalegania płytki nazębnej, a także możliwe staje się wygojenie chorego miejsca i pokrycie go nowym, zdrowym nabłonkiem. Niestety, kiretaż nie zapewnia odbudowy dziąsła, a powstałe w wyniku zapalenia ubytki są trwałe.

Bardzo ważnym jest stosowanie się po zabiegu do zaleceń lekarza, dzięki którym możliwe są krótszy okres rekonwalescencji oraz zapobiegnięcie nawrotowi choroby. Do podstawowych zaleceń po kiretażu otwartym i zamkniętym należą:

1. Odpowiednie dbanie o higienę jamy ustnej – płukanie buzi ciepłym roztworem soli w delikatny sposób,
2. Unikanie szczotkowania i nitkowania zębów do co najmniej 12 godzin po zabiegu, o ile lekarz nie zaleci inaczej,
3. Unikanie twardych, szorstkich i kleistych pokarmów,
4. Unikanie pokarmów kwaśnych, pikantnych i zimnych,
5. Stosowanie past odczulających
6. Unikanie palenia papierosów lub innych wyrobów tytoniowych, gdyż po pierwsze, spowalnia do krzepliwość krwi oraz procesy gojenia, po drugie – zanieczyszcza jamę ustną

Ile kosztuje kiretaż zamknięty, a ile otwarty? W przypadku pierwszego, za jeden zabieg zapłacimy od 100 do 150 zł. Kiretaż otwarty, ze względu na większą inwazyjność i bardziej skomplikowany charakter, kosztuje od 250 do 300 zł (koszt jednego zabiegu). Warto pamiętać, że ostateczna kwota do zapłaty zależna jest od tego, ile zębów obejmował będzie kiretaż.

Na koniec warto wspomnieć o tym, jak radzić sobie z kieszonką dziąsłową w domowym zaciszu i przypadkach, gdy nie jest wymagany kiretaż. Najważniejszym czynnikiem profilaktyki kieszonek zębowych jest tutaj odpowiednia higiena jamy ustnej. Jej brak jest bowiem najczęstszą przyczyną pojawienia się bólu i rozwoju stanu zapalnego. Jakie metody domowe będą najlepsze? Oto kilka z nich: