Hemoroidy

Guzki krwawnicze (inaczej: hemoroidy) to poduszeczki wypełnione krwią, które są naturalnymi strukturami odbytu, a ich zadaniem jest uszczelnianie odbytu oraz kontrolowanie wydalania (we współpracy z mięśniami zwieracza). O chorobie hemoroidalnej mówimy wtedy, gdy guzki rozciągają się nadmiernie (z różnych przyczyn) i wypełniają krwią, która następnie w nich zalega.

Konsekwencją pojawienia się choroby hemoroidalnej może być m.in. ból towarzyszący wypróżnianiu oraz krwawienie z odbytu. Zmienione chorobowo hemoroidy to dolegliwość, na którą okresowo cierpi nawet co drugi Polak. Jak możemy zapobiegać ich powstawaniu i jak je leczyć?

Wyjaśnienie dotyczące nazewnictwa:
Guzki krwawnicze to inaczej hemoroidy, która to nazwa mylnie używana jest do określenia ich stanu chorobowego – prawidłowo powinno mówić się: stan chorobowy hemoroidów lub choroba hemoroidalna. Hemoroidy nazywa się również żylakami odbytu – to nieprawidłowe nazewnictwo, gdyż żylaki odbytu są osobną jednostką chorobową, towarzyszącą najczęściej marskości wątroby. W poniższym tekście używa się skrótowo nazwy „hemoroidy”, gdy jest mowa o ich stanach chorobowych.

Przyczyny postawania hemoroidów

Na hemoroidy okresowo cierpi nawet co drugi Polak, a najczęstszą przyczyną ich powstania są w tym wypadku: zmieniona dieta (uboga w błonnik i płyny) oraz wynikające z niej zapacia. Na hemoroidy często skarżą się kobiety ciężarne, zwłaszcza będące w III trymestrze ciąży – wówczas rozwijające się w łonie matki dziecko może uciskać na narządy wewnętrzne, a także układ żylny, powodując zaburzenia w pracy jelit oraz utrudniając przepływ krwi. Bolesne hemoroidy mogą również pojawić się po porodzie siłami natury (w wyniku długotrwającego, nadmiernego parcia). Częstotliwość zapadania na hemoroidy rośnie wraz z wiekiem i zwalniającą perystaltyką jelit (więcej zachorowań dotyczy osób po 50. roku życia).

Czynnikami, które mogą sprzyjać powstawaniu hemoroidów są:

• zła dieta i niewystarczające nawodnienie organizmu,
• nadwaga i otyłość,
• siedzący tryb życia i siedząca praca,
• brak regularnej aktywności fizycznej,
• długotrwałe stosowanie środków przeczyszczających powodujących bolesne biegunki,
• uprawianie seksu analnego,
• wielokrotne porody u kobiet
• zabiegi chirurgiczne w obrębie odbytu i krocza u kobiet i mężczyzn.

Niektóre grupy zawodowe są bardziej narażone na zachorowanie na chorobę hemoroidalną, należą do nich m.in.: pracownicy biurowi i zawodowi kierowcy, a także sportowcy uprawiający kolarstwo oraz jeżdżący konno.

Objawy i rozpoznanie choroby hemoroidalnej

Pierwszym objawem powstania/powstawania hemoroidów jest świąd odczuwany w odbycie i/lub jego ujściu (w zależności od umiejscowienia powiększonego guzka lub guzków). Z odbytu może wydobywać się wydzielina, po wizycie w toalecie chory może mieć uczucie niepełnego wypróżnienia, a na papierze toaletowym mogą pozostać śladowe ilości krwi (uwaga: krew w kale i z odbytu może być symptomem poważnych chorób, np. nowotworu jelita grubego, dlatego nigdy nie należy lekceważyć faktu jej pojawienia się!). Wraz z rozwojem choroby powiększone guzki krwawnicze mogą wypadać z odbytu – wówczas można je wyczuć w okolicach odbytu, np. podczas czynności higienicznych. Spora część wypadniętych żylaków samoistnie się cofa, a o zaawansowanym stadium choroby świadczą dużych rozmiarów hemoroidy, które pozostają poza odbytem (nie cofają się) – wymagają usunięcia operacyjnego.

Diagnoza

Jeżeli zauważmy u siebie jeden lub kilka objawów hemoroidów – powinniśmy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu lub proktologa (lekarz specjalizujący się w chorobach odbytu). Rozpoznania żylaków odbytu oraz określenia stadium zaawansowania choroby wymaga przeprowadzenia szczegółowego wywiadu lekarskiego oraz badania per rectum (z łacińskiego: przez odbytnicę). Badanie proktologiczne jest dla większości pacjentów niekomfortowe i stresujące, choć trwa bardzo krótko i jest bezbolesne. Warto tutaj podkreślić, że współcześnie badania per rectum przeprowadza się najczęściej u pacjenta leżącego na boku – tą pozycją zastąpiono wcześniej obowiązkowo praktykowaną pozycję łokciowo-kolanową z wypiętymi pośladkami (obecnie stosuje się ją wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach). Badanie per rectum lekarz przeprowadza palcem, a w razie potrzeby wykonuje anoskopię (badanie końcowego odcinka odbytnicy z użyciem wziernika).

Rodzaje i stopnie hemoroidów

Choroba hemoroidalna ma cztery stopnie zaawansowania: I, II, III i IV. W pierwszym stadium pacjent może zauważyć niewielkie krwawienie z odbytu podczas oddawania stolca (krew będziemy widzieć na papierze toaletowym), najczęściej nie odczuwa żadnych dolegliwości bólowych. W drugim stadium podczas wypróżniania pacjent może wyczuć obecność niewielkich guzków, które jednak chowają się po oddaniu stolca, na papierze toaletowym widoczne są śladowe ilości krwi, a wypróżnianiu może towarzyszyć ból. W trzecim stadium choroby guzki utrzymują się na zewnątrz (nie cofają się samoistnie), co może powodować spory dyskomfort (nie tylko podczas wypróżniania), odczuwalne są dolegliwości bólowe, zauważalne jest krwawienie z odbytu. Czwarte stadium choroby hemoroidalnej oznacza najczęściej wypadnięcie odbytu. Należy podkreślić, że choroba hemoroidalna nie musi przebiegać wedle schematu, w którym kolejne etapy następują po sobie – u części pacjentów może ona zatrzymać się w pierwszym lub drugim stadium, a u innych szybko przejść w stadium trzecie, a nawet czwarte (zależy to m.in. od wieku pacjenta, trybu życia i sposobu odżywiania się).

Leczenie choroby hemoroidalnej

Sposób leczenia hemoroidów zależy przede wszystkim od zaawansowania choroby i dominujących dolegliwości pacjenta. W początkowej fazie choroby i w przypadku hemoroidów, które pojawiają się okresowo u co drugiego Polaka – najczęściej wystarcza zmiana diety(wprowadzenie do menu większej ilości produktów zawierających błonnik, przyjmowanie około 2 litrów płynów dziennie), aktywność fizyczna oraz sięgnięcie po jeden z domowych sposobów na hemoroidy. Jeśli choroba zostanie rozpoznana w bardziej zaawansowanym stadium lub nie ustępuje po zastosowaniu domowych sposobów łagodzenia jej objawów – niezbędne będzie sięgnięcie po środki farmakologiczne i/lub poddanie się wskazanemu przez lekarza zabiegowi.

Choroba hemoroidalna może być leczona różnymi metodami, które każdorazowo dobiera się do stopnia jej zaawansowania, rodzaju i nasilenia dolegliwości u pacjenta (kluczowa jest jego satysfakcja po leczeniu), a także możliwości finansowych pacjenta. Rozpoczęcie leczenia należy bezwzględnie poprzedzić dokładną diagnostyką oraz wykluczeniem choroby nowotworowej jelita grubego. Należy pamiętać, że domowe sposoby łagodzenia objawów oraz leczenie miejscowe z zastosowaniem maści lub czopków ma jedynie charakter objawowy – celem jednego i drugiego jest przyniesienie ulgi chorem, nie może ono zastąpić diagnostyki, ani leczenia za pomocą środków farmakologicznych doustnych (leków flebotropowych wzmacniających ściany żył) lub zabiegów instrumentalnych.

Domowe sposoby na łagodzenie objawów hemoroidów

Przykrym objawem choroby hemoroidalnej jest swędzenie i pieczenie odbytu. W takiej sytuacji ulgę mogą przynieść m.in.:

• właściwa higiena intymna – stosowanie łagodnych, nie podrażniających środków myjących;
• częste przemywanie okolic odbytu – do przemywania można stosować waciki lub płatki kosmetyczne nasączone wyciągami z ziół lub herbat ziołowych (np. rumianku, szałwii, pokrzywy, bzu, aloesu, kory dębu);
• nasiadówki w letnich naparach ziołowych – do przygotowania nasiadówki można zastosować wywar z rumianku, szałwii, kory dębu, kory kasztanowca lub mieszanki ziołowej z rdestu; należy pamiętać o odpowiedniej temperaturze wody (optymalna wynosi około 40 st.C, wyższa temperatura może dodatkowo podrażniać odbyt i zaostrzać objawy);
• okłady z wilgotnej torebki herbaty – dzięki zawartości teiny takie okłady będą miały działanie przeciwbólowe; możemy użyć torebek z herbatą po zaparzeniu sobie napoju, torebkę należy przestudzić (ale nie pozwolić, aby wyschła!), a następnie przykładać w bolących okolicach odbytu
• okłady z kostek lodu – to sposób na skuteczne łagodzenie bólu oraz świądu i pieczenia; kostki lodu najlepiej zawinąć w materiał z cienkiej bawełny (np. chusteczkę) i przykładać w bolących okolicach odbytu;
• dbałość o regularne, bezbolesne wypróżnienia – w ten sposób można uniknąć dodatkowego podrażniania i nadwyrężania chorych miejsc, a tym samym ułatwić proces leczenia / cofania się objawów; w tym kontekście ważne jest stosowanie urozmaiconej diety bogatej w błonnik, unikanie produktów, które mogą powodować zaparcia oraz przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów, a także wdrożenie się do regularnej aktywności fizycznej.

Farmakologiczne sposoby leczenia żylaków odbytu

Małe hemoroidy (występujące okresowo) i hemoroidy I i II stopnia można leczyć za pomocą środków farmakologicznych w postaci tabletek, maści lub czopków. Są to leki i produkty medyczne o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym.

Substancjami czynnymi w preparatach doodbytniczych są najczęściej: lidokaina i anestezyna (odpowiedzialne za działanie przeciwbólowe); antybiotyki i steroidy (odpowiedzialne za działanie przeciwzapalne i przeciwświądowe) oraz tlenek bizmutu i tanina (odpowiedzialne za działanie ściągające i obkurczające).

Leki i preparaty doustne stosuje się uzupełniająco do leczenia miejscowego – w składzie tabletek najczęściej znajdują się związki flawonoidowe, które mogą zwiększać napięcie naczyń żylnych i obniżać przepuszczalność naczyń włosowatych oraz mają dodatkowo działanie przeciwzapalne. Część preparatów dostępna jest w aptekach bez recepty (nie zaleca się jednak rozpoczynania terapii bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem!), a pozostałe muszą zostać nam przepisane przez lekarza.

Leczenie farmakologiczne ma na celu przede wszystkim poprawę komfortu pacjenta (poprzez działanie przeciwbólowe i przeciwświądowe wybranego leku) oraz wyleczenie zaburzeń naczyniowych i stanów zapalnych (poprzez działanie obkurczające i przeciwzapalne wybranego leku).

Leki są najczęściej dobrze tolerowane przez chorych (rzadko odnotowuje się występowanie skutków ubocznych) i w stosunkowo krótkim czasie następuje poprawa zdrowia (ustępują ostre objawy zapalne, zmniejsza się bolesność i świąd, obkurczają się i cofają wypadnięte hemoroidy).

Nie należy jednak zapominać, że nadrzędnym celem terapeutycznym jest uregulowanie wypróżnień, co ułatwi proces leczenia oraz zminimalizuje ryzyko nawrotów choroby w przyszłości. Dlatego przyjmowaniu odpowiednich środków farmakologicznych (również tych, które rozluźniają stolec i poprawiają motorykę jelit) musi towarzyszyć zdrowa, dobrze zbilansowana dieta oraz regularna aktywność fizyczna.

Zabiegi instrumentalne stosowane w leczeniu hemoroidów

Jeżeli leczenie farmakologiczne nie przynosi efektów lub choroba jest bardziej zaawansowana – lekarz może zlecić wykonanie jednego z kilku inwazyjnych zabiegów. Zabiegi inwazyjne wykazują bardzo wysoką skuteczność w leczeniu żylaków odbytu w I, II i czasem III stadium choroby (zwłaszcza gdy stadia zaawansowania choroby poszczególnych guzków są nierówne).

Celem wykonania zabiegów inwazyjnych najczęściej nie jest usuwanie hemoroidów, które są przecież naturalnymi strukturami odbytu, odpowiedzialnymi m.in. za jego szczelność, ale likwidowanie stanów chorobowych, czyli przekrwienia i wypadania guzków z odbytu.

• Skleroterapia – pod śluzówkę powiększonego guzka krwawniczego podaje się zastrzyk z produktem w postaci pianki; pianka powoduje powstanie zakrzepu w miejscu, w które została wstrzyknięta, następnie guzek obumiera i odpada; w ciągu 2-3 dni może pojawić się niewielkie krwawienie z odbytu związane właśnie z odpadnięciem guzka – ustąpi ono samoistnie; skleroterapia przeznaczona jest do usuwania małych hemoroidów, przeprowadzana w warunkach ambulatoryjnych, koszt jednego zabiegu może wahać się w graniach 150-300 zł;
• Laseroterapia – promienie lasera naświetlają guzka / guzki, pod wpływem wysokiej temperatury rozciągnięte naczynia obkurczają się i zamykają, a tkanka guzka zostaje zniszczona; laseroterapia przeznaczona jest do usuwania małych i średnich hemoroidów, przeprowadzana w warunkach ambulatoryjnych, koszt metody to 600-800 zł;
• Hemoron – elektrody przykłada się do wybranych obszarów (pozbawionych zakończeń bólowych) i aplikuje prąd impulsowy o minimalnym natężeniu, czego efektem jest zamknięcie naczynek krwionośnych i zmniejszenie przekrwienia guzków krwawniczych; metoda hemoron najlepsze efekty przynosi zastosowana w drugim stadium choroby, ale może być pomocna również w przypadku III, a nawet IV stadium (np. w sytuacjach, gdy pacjent nie chce lub nie może poddać się zabiegom operacyjnym) oraz w sytuacji, gdy dochodzi do szybkich nawrotów (po operacji lub innych zabiegach); metoda hemoron pozbawiona jest działań niepożądanych i stosowana w warunkach ambulatoryjnych, koszt jednego zabiegu wynosi najczęściej 350-450 zł;
• Metoda Barrona (gumkowanie) – na nasadę guzka krwawniczego nakłada się gumowy pierścień (tzw. ligatury Barrona), który powoduje odcięcie dopływu krwi do guzka, a następnie jego obumarcie i odpadnięcie (najczęściej w ciągu 7-10 dni); gumkowanie stosuje się w hemoroidach II i III stopnia, przeprowadzane jest w warunkach ambulatoryjnych, a sam zabieg trwa kilka minut i można natychmiast po nim wrócić do codziennych obowiązków (pacjent może odczuwać ból o umiarkowanym nasileniu, który powinny złagodzić ogólnodostępne środki przeciwbólowe), około 24 h po zabiegu należy powstrzymywać się od wypróżniania, koszt jednej sesji gumowania to około 400-500 zł;
• Metoda Morinagi (i jej modyfikacje, głównie DGHAL) – to metoda polegająca na zamknięciu naczyń hemoroidalnych, na odpowiednie tętnice zakładane są wchłaniane szwy; zabieg wykonywany jest pod kontrolą sondy USG (tzw. sondy dopplerowskiej), w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym (w zależności od indywidualnych uwarunkowań i decyzji lekarza); metoda Morinagi może zostać zastosowana w każdym stadium choroby hemoroidalnej, wykonywana w warunkach ambulatoryjnych, ale najczęściej wymagająca jednodniowego pobytu w szpitalu, koszt zabiegu wynosi 1500-2000 zł;
• Metoda Dubena (RFITTH) – to najnowsza metoda inwazyjna (nie operacyjna), która pozwala na leczenie żylaków odbytu we wszystkich stadiach zaawansowania choroby (również w III i IV, które do tej pory były leczone operacyjnie); metoda Dubena polega na zamknięciu naczyń hemoroidalnych poprzez wkłutą do wnętrza hemoroida elektrodę (metoda ta była stosowana wcześniej w leczeniu żylaków kończyn dolnych); zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym i trwa około 20 minut, po zabiegu przez około 2 tygodnie może utrzymywać się obrzęk hemoroidów, koszt zabiegu wynosi 2500-3000 zł.

Zabiegi i metody operacyjne stosowane w leczeniu hemoroidów

Operacje stosowane są w leczeniu choroby hemoroidalnej w III i IV stadium jej zaawansowania. Współcześnie jednak coraz częściej odchodzi się od nich na rzecz omówionych wcześniej metod inwazyjnych nieoperacyjnych. Obecnie jedynie około 5% przypadków wymaga zastosowania operacji – resztę pacjentów można wyleczyć stosując zabiegi nieinwazyjne. Metody operacyjne mają na celu usunięcie zmienionych chorobowo hemoroidów.

Klasyczne operacje

Klasyczne operacje polegają na wycięciu hemoroidów i mogą być przeprowadzane w różnych modyfikacjach ze względu na indywidualny przypadek konkretnego pacjenta oraz miejsce / zespół przeprowadzający operację. W Polsce najczęściej wykonuje się operacje metodą Milligana-Morgana (hemoroidektomia otwarta), w której po wycięciu hemoroidów pozostawia się otwarte rany do samoistnego wygojenia się – ma to zapobiegać zwężeniu odbytu.

Inna metoda to metoda Fergusona (hemoroidektomia zamknięta), w której rany są zszywane. Operacja wymaga nawet kilkudniowej hospitalizacji (pacjent po zabiegu pozostaje w szpitalu minimum przez 1-3 doby), wykonywana jest najczęściej w znieczuleniu ogólnym, a okres rekonwalescencji i niezdolności do pracy trwa zazwyczaj około 2 -4 tygodni (zdecydowanie dłużej utrzymują się dolegliwości bólowe po hemoroidektomii otwartej niż zamkniętej).

Powikłaniami po operacji wycięcia hemoroidów mogą być m.in.: ból (może utrzymywać się nawet kilkanaście dni) i krwawienie z odbytu, problemy z mięśniami zwieraczy (niekontrolowane skurcze lub nietrzymanie stolca), kłopoty z oddawaniem moczu i kału, a także zwężenie odbytu, czy wywinięcie śluzówki (powikłania mogą ujawnić się po latach). Operacyjne wycięcie hemoroidów jest refundowane przez NFZ, ale można je również wykonać prywatnie – koszt operacji waha się od 500 do 1000 zł;

Metoda Longo

Metoda Longo polega na usunięciu i zaszyciu fragmentu błony śluzowej za pomocą staplera hemoroidalnego. Stapler hemoroidalny wprowadza się do odbytu, a następnie wciąga do jego wnętrza mankiet śluzówki powyżej hemoroidów (tutaj znajdują się naczynia krwionośne, które zasilają hemoroidy), po czym chirurg za pomocą staplera dokonuje automatycznego wycięcia śluzówki z naczyniami i zszycia rany.

Metoda znajduje zastosowanie w przypadków zmian chorobowych II i III stopnia (rzadziej w IV stadium). Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym i najczęściej wymaga 2-3 dniowej hospitalizacji i około 7 dni na rekonwalescencję (zwolnienie z pracy). Zabieg nie jest refundowany przez NFZ, a jego koszt wynosi 2000-3000 zł.

Mediraty, czyli leczenie na raty

Leczenie objawowe (domowe sposoby, środki farmakologiczne doustne i w postaci maści lub czopków) nie wymagają dużych nakładów finansowych. Jeśli jednak stadium zaawansowania choroby wymaga zastosowania jednego z zabiegów instrumentalnych w celu wyleczenia żylaków odbytu i poprawienia komfortu życia pacjenta – musimy się liczyć z koniecznością poniesienia sporych kosztów, najczęściej oscylujących w granicach od 500 do nawet 3-5 tysięcy złotych.

To koszt nie tylko wybranego zabiegu, ale również wydatki na diagnostykę i wizyty kontrolne. NFZ refunduje klasyczne operacje usunięcia (wycięcia) hemoroidów, od których coraz częściej odchodzi się na rzecz zabiegów inwazyjnych, ale nie operacyjnych (z użyciem określonych instrumentów). Ponadto sama diagnoza może być rozciągnięta w czasie ze względu na niewielką ilość specjalistów i odległe terminy wizyt.

MediRaty to oferta dla wszystkich tych pacjentów, którzy zdecydują się na leczenie w prywatnych gabinetach, ale nie chcą lub nie mogą sobie pozwolić sobie na opłacenie całości od razu.

Dzięki możliwości rozłożenia kosztów leczenia na raty – pacjent może wybrać satysfakcjonującą metodę leczenia, optymalną dla jego zdrowia i komfortu, bez konieczności rezygnowania z najlepszych rozwiązań z powodu pieniędzy. Procedura wzięcia pożyczki na leczenie (kredytu na leczenie) jest prosta – wszystkie formalności można załatwić przez telefon, w ciągu zaledwie kilku minut.

Profilaktyka

Zapobieganie rozwojowi choroby hemoroidalnej opiera się na podstawowych zasadach profilaktyki zdrowotnej. Najważniejsza będzie więc odpowiednio zbilansowana dieta, dostarczająca organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych, bogata w błonnik mający istotny wpływ na pracę jelit i wypróżnianie się oraz dbałość o właściwe nawadnianie organizmu. Równie ważne jest prowadzenie aktywnego tryb życia i regularne uprawianie wybranego sportu (np. pływanie, fitness, nordic walking).

W zapobieganiu stanom chorobowym hemoroidów istotne jest także: unikanie zaparć (w tym zaparć nawykowych) i długotrwałego napinania mięśni brzucha podczas wypróżniania, dbania o higienę intymną i noszenia odpowiedniej bielizny (najlepiej bawełnianej), wybierania twardych krzeseł (zwłaszcza jeśli w pozycji siedzącej spędzamy sporo czasu, np. pracując ucząc się lub grając) oraz robienia sobie przerw w siedzeniu (dobrym pomysłem będzie ćwiczenie pośladków podczas siedzenia, ściskanie ich).

Profilaktyka zdrowia odbytu i guzków krwawniczych to również szybkie reagowanie na symptomy stanów chorobowych – im bowiem szybciej skonsultujemy się z lekarzem i podejmiemy właściwe leczenie, tym mniejsze ryzyko rozwoju choroby i jej powikłań.

Fakty i mity, czyli odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania o chorobę hemoroidalną

Choroba hemoroidalna to wciąż temat wstydliwy, a osoby cierpiące z powodu hemoroidów często odwlekają podjęcie decyzji o konsultacji z lekarzem, obawiając się samego badania per rectum i ewentualnego leczenia (zabiegów). Poniżej znajdziemy odpowiedzi na niektóre pytania związane z hemoroidami i chorobą hemoroidalną.

Zauważyłam/łem krew na papierze toaletowym. Co robić?

Pierwszym symptomem rozwijającej się choroby hemoroidalnej jest właśnie niewielkie krwawienie z odbytu. Należy jednak mieć świadomość, że krwawienie z odbytu może być również objawem choroby nowotworowej jelita grubego, dlatego najlepiej skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu, który może nas skierować do proktologa.

Czy hemoroidy trzeba usuwać operacyjnie?

Operacyjne leczenie choroby hemoroidalnej zalecane jest coraz rzadziej i najczęściej dotyczy wyłącznie pacjentów, u których stwierdza się III lub IV stadium zaawansowania choroby. W leczeniu choroby hemoroidalnej w pierwszej kolejności sięga się po leki doustne wspomagane leczeniem miejscowym, a następnie – zabiegi instrumentalne (zdecydowanie mniej inwazyjne niż operacja).

Co to jest badanie per rectum?

Badanie per rectum to badanie przez odbytnicę. Najczęściej pacjent leży na boku, a lekarz przeprowadza badanie palcem, który wsuwa do odbytnicy na głębokość około 7-8 cm. Rzadziej wymagane jest podczas badania przyjęcie przez pacjenta pozycji łokciowo kolanowej. W razie potrzeby podczas badania lekarz może użyć wziernika. Badanie per rectum jest bezbolesne i trwa najczęściej 2-3 minuty.

Co jest skutecznie na hemoroidy?

Skuteczność leczenia choroby hemoroidalnej zależy od stopnia jej zaawansowania oraz dolegliwości, której najbardziej dokuczają konkretnemu pacjentowi. Domowe sposoby oraz leczenie miejscowe (maści, czopki) mają na celu złagodzenie objawów choroby hemoroidalnej (bólu, świądu, pieczenia, obrzęku). Leczenie farmakologiczne doustne oraz zabiegi instrumentalne pozwalają na zlikwidowanie przyczyn choroby.

Czy hemoroidy są zaraźliwe?

Hemoroidy są elementami naturalnej struktury odbytu i ani hemoroidami, ani chorobą hemoroidalną nie można się zarazić. Nie są znane dokładne przyczyny rozwoju choroby hemoroidowej, podczas której dochodzi do rozciągania się błony śluzowej pokrywającej guzki krwawnicze i zalegania w nich krwi. Można natomiast określić czynniki sprzyjające jej rozwojowi – to m.in. ciąża, praca siedząca, zaparcia.

Czy z hemoroidami można iść na basen?

Pływanie jest tą formą aktywności fizycznej, która jest bezpieczna dla większości osób, w tym tych cierpiących z powody hemoroidów. Warto jednak skonsultować decyzję o rodzaju aktywności fizycznej z lekarzem, zwłaszcza w trakcie leczenia oraz przed i po ewentualnym zabiegu instrumentalnym lub operacji (najczęściej w okresie rekonwalescencji zalecana jest krótsza lub dłuższa przerwa od uprawiania sportu).

Czy długie przesiadywanie w toalecie może przyczyniać się do rozwoju hemoroidów?

Tak, bo podczas długotrwałego siedzenia na sedesie rozluźniają się mięśnie odbytu i może dochodzić do ich przekrwienia. Podobnie należy unikać długotrwałego parcia.

Jak się ma stosowanie środków przeczyszczających do choroby hemoroidalnej?

Jednym z głównym celów terapii w chorobie hemoroidalnej jest doprowadzenie do regularnych, bezproblemowych wypróżnień. Konieczna jest modyfikacja diety oraz właściwe nawadnianie organizmu. Po konsultacji z lekarzem można sięgnąć po środku, które rozluźnią stolec i ułatwią jego oddawanie. Należy równocześnie wiedzieć, że długotrwałe stosowanie środków przeczyszczających, które powodują ostre biegunki może być czynnikiem wpływającym na rozwój choroby hemoroidalnej.