Spośród dostępnych metod diagnostycznych stawów, artroskopia dostarcza najwięcej informacji, a także pozwala na pobranie próbki płynu stawowego czy fragmentów tkanek do badań.
Artroskopia kolana i artroskopia kostki , a także stawu łopatkowo-ramiennego to najczęściej wykonywane badania stawów. Badanie to, w razie stwierdzenia nieprawidłowości, umożliwia poszerzenia artroskopii diagnostycznej o terapeutyczną. Najczęstszymi wskazaniami do wykonania artroskopii są: urazy i reumatoidalne zapalenie stawów, obecność ciał obcych w stawie (np. w wyniku wypadku), złamania śródstawowe, zmiany zwyrodnieniowe, niestabilność ruchów i nowotwory w obrębie stawów.
Przygotowanie do zabiegu
Przed artroskopią lekarz kierujący zleca wykonanie badań danego stawu z zakresu diagnostyki obrazowej (USG, RTG, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny). Ze względu na konieczność podania znieczulenia na czas artroskopii, konieczne jest wykonanie badań wymaganych przez anestezjologa (RTG klatki piersiowej, EKG i podstawowe badania krwi). Istotne jest stosowanie się do zaleceń anestezjologa lub lekarza kierującego na artroskopię, ponieważ przy części form znieczulenia konieczne jest nieprzyjmowanie pokarmów i płynów na kilka godzin przed badaniem.
Artroskopia krok po kroku
Badanie to wykonywane jest w warunkach szpitalnych, po podaniu znieczulenia ogólnego lub miejscowego. Diagnostyka trwa kilkadziesiąt minut. Pacjent układany jest w pozycji leżącej, ze zgiętą kończyną, której staw poddawany jest badaniu. Przed rozpoczęciem badania, powierzchnia skóry danego stawu okrywana jest serwetami chirurgicznymi, a okolice miejsca, w którym wprowadzony zostanie artroskop przemywane są środkiem dezynfekującym. Jeśli staw poddawany jest operacji, narzędzia, którymi posługuje się chirurg wprowadzane są niezależnie od artroskopu. Ten, aby mógł zostać wprowadzony do stawu wymaga wykonania kilkumilimetrowych nacięć. Wprowadzana przez nie kamera i narzędzia (wszystko miniaturowych rozmiarów) daje na monitorze obraz działania wewnątrz badanego lub/i operowanego stawu. Operator na podstawie obrazu przekazanego z kamery może ocenić stan błony maziowej, ścięgien mięśni przechodzących przez staw, chrząstki stawowej, więzadeł i innych obszarów ważnych dla funkcjonowania stawu.
Nawet prawidłowo wykonany zabieg artroskopii nie gwarantuje pełnego sukcesu. Stwarza natomiast optymalne warunki do powrotu kończyny do właściwej funkcji. Dlatego po opuszczeniu szpitala należy bezwzględnie stosować się do zaleceń lekarza, bo pacjent kierowany przez zespół medyczny jest także odpowiedzialny za ostateczne powodzenie zastosowanego leczenia. Po około 7-10 dobach po zabiegu, pacjent obowiązkowo musi stawić się na wizycie kontrolnej, podczas której między innymi zostaną usunięte szwy. Przed wizytą kontrolną nie należy samodzielnie usuwać jałowego opatrunku przykrywającego ranę, chyba, że ulegnie on zabrudzeniu. Na czas mycia (prysznic), opatrunek musi być zabezpieczony folią.
Powrót do pełnej aktywności możliwy jest w czasie 2-6 tygodni od zabiegu, a do treningów sportowych po ok. 6-12 tygodniach. Decyzję w obu przypadkach podejmuje lekarz prowadzący.
Fot. Pixabay
